نماد قبر در دفینه یابی

نماد قبر در دفینه یابی

نماد قبر در دفینه یابی انواع و اقسام قبرها در گنج یابی و دفینه یابی :

• قبرهای حفره ای با پوشش سنگی
• قبور صخره ای اشکانی
• قبور خر سنگی
• گورها به شکل تپه
• گور های سردابه ای شکل
• قبرهای باستانی
• و …

قبر گبری معمولا در نقاط بلند و رو به دره قرار دارند.

اکثرآ دارای جنس هستند روی هر قبر با تخته سنگ پوشانده می شده.

که حتی با یک میلگرد هم می توان قبر گبری را پیدا کرد….

در فقیرترین قبر نان  یک یا دو کاسه سفالی قرار دارد

و قشر متوسط و پولدار آنان لوازم شخصی آنان هم قرار داده می شده.

مانند زیورالات،خنجر،سپر و در معدودی از انان نسخه گنج مربوط به اموال شخص مرده

و در برخی از آنان اسب یا قاطر یا سگ شخص هم با او بخاک می سپردند.

(این اجناس فقط بخاطر اعتقاد مردمان آنزمان به زندگی پس از مرگ بوده)

اعتقاد مردم در باره قبر گبریان معتقدند که قبرستان گبریان متعلق به کافران است.

ولی این موضوع درست نیست گبر یعنی غیر مسلمان و به کسانی که غیر مسلمان بوده اند بی دین گفته نمی شود.

گبریان دین زردتشت داشتند، حال میخواهیم ببینیم که قبرهای دوران قبل از اسلام به چه شکلی بوده اند؟

نوع دفن کردن اجساد

در زمان پیش از اسلام قبر زنها گرد و مدور بوده است،  قبر مردها به صورت مستطیل بوده و قبر بچه ها به صورت مثلث بوده است

بعضی ها را نیز در خمره می گذاشتند.

در تمام قبرهای گبری حداقل یک کاسه آب و یک کاسه غذا گذاسته می شده است،

که کسی که میمیرد از گشنگی و تشنگی عذاب نکشد.

در بسیاری از قبرهای گبری لوازم مورد نیاز فرد نیز گذاشته می شده است،

که بستگی به پول داری یا بی پول بودن مرده داشته است.

مردگان پول دار ظروف طلا و اجناسی مانند شمشیر زره و خیلی چیزهای دیگر به همراه دارند.

ولی مردگان بی پول و بیبضاعت اموال کمتری با خود به همراه دارند یا اموال آنها از فلزات ارزشمند نیست.

نوع دیگر قبرها قبر پیغمبری است که اگر شما آن را بشکافید هیچ چیزی درون آن یافت نمی شود نه جنازه نه اموال

این قبرها چند پوش هستند و تازه از قبر راهی دارد برای جایی دیگر که جنازه و اموال آن در آنجا هست.

قبرهایی نیز وجود دارد که به صورت ایستاده است.

این قبرها متعلق به یک سری از ایرانیان است که معتقد بودند آنها را باید ایستاده به خاک سپرد،

بسیاری از خلاف کاران را نیز به صورت ایستاده در میان دیوارهای قلعه ها و جاهای دیگر زنده به گور می کردند،

که خود اینها به نوعی قبر ایستاده تبدیل شده است.

نماد قبر در دفینه یابی

اکثر گورستانها در سینه کشی ها و کنار رودخانه ها می باشد.

دربسیاری از قبرستانها یک چهارطاقی نیز می باشد که نشان میدهد.

در میان آنچهار طاقی شخص مهمی فوت کرده است و اکثرا دارای اموال می باشند.

درایران قبرهای یهودی نیز بسیار است

که نوع قرار کرفتن سنگ آنها متفاوت است و می توان از روی سنگ قبر فهمید که این قبر متعلق به یک یهودی است.

(سنگ قبر یهودیان دارای فلش است)

و مطلب آخر در مورد کسانی که به حفاری میروند و می گویند در سه متری یا چهار متری یک طابوت طلا

یا یک جنازه مومیایی پیداکرده ایم اینها همه دروغ است.

شخصیتهایی را که درش طابوت طلا یا نقره یا سنگ یشم می گذاشتند،

همیشه در عمق بالای بیست متر دفن میکردند،و در عمق کم اینکار انجام نمی شد.

برای این جنازه ها حتماٌ اتاقی از ساروج درست می کردند و آن را آنقدر پایین می بردند که از گزند جانوران خاک به دور باشد.

همچنین دزدان نتوانند گزندی به جنازه و اموال آن بزنند.

در کنار این جنازه هاحتماٌ اموال فراوان وجود دارد، کنیزان و نوکران آنها را نیز با جنازه اربابشان زنده به گور میکردند.

پس اگر کسی گفت جنازه ای در آورده بدون اموال بدانید که احتمال دروغ گفتن آن زیاد است.

برخی از گورها کشویی هستند که مربوط به رومیان است که بر اساس مذهب خود در ایران دفن شده اند. نوعی قبر به نام گور دخمه ای هم داریم که نمونه آن در تخت رستم پیدا شده است.

اجساد در گورهای گلدانی همیشه به صورت نشسته بوده و اجساد آنها را در دیگ گذاشته و به صورت نشسته دفن می کردند.

دفینه در کجای قبر وجود دارد؟

زمانی که جنگجویان در جنگ می مردند، آنها را با اموال، لباس ها و زره های خود دفن می کردند.

نمونه ای از این قبرستان در چاربداران نزدیک مرز ترکیه است.

شاه اسماعیل اول در جنگ با عثمانی ها شکست خورد و بیست و هفت هزار نفر را که همگی با لباس جنگی بودند به قتل رساند. به خاک سپرده شدند.

آیا همه قبرها دفینه دارند؟

هر قبرستان دفینه نیست. زیرا بسیاری از مردم فقیر بودند و بی اموال دفن شدند.

گورستان ها بیشتر در چه مناطقی هستند: 

بیشتر گورستان ها در صندوقچه ها و کنار رودخانه ها قرار دارند. در بسیاری از قبرستان ها چهار طاقی نیز وجود دارد که نشان می دهد در میان آن چهار طاق، فرد مهمی فوت کرده است و اکثر آنها دارای اموال هستند.

 

قبرستان یهودیان:

در ایران قبرهای یهودیان زیاد است و نوع سنگ گذاری آن متفاوت است و از روی سنگ قبر می توان فهمید که این قبر متعلق به یک یهودی است. (سنگ قبر یهودیان یک تیر دارد).

اهمیت گورها به شکل تپه در گنج یابی :

قبرها در گنج یابی به شکل تپه، درب رو گاها با سنگی ثابت با علامت ضربدر مشخص میکردند که سمت شرق و گاهی غرب وجود دارد سرباری گاهی در این نوع تپه ها دیده و کشف شده که به شکل خنجر و شمشیر بوده و در بالاتر از سقف مقبره در نهایت سه متری وجود دارد و بیشتر در سمت جنوب شرقی تپه کار گذاشته میشود که بسیار هم ارزشمند هستند.

اگر تپه ها بسیار بزرگ باشند خارج از قبری که در مرکز و در عمق تپه وجود دارد در شیب تپه سمت شرق مسیر طلوع خورشید قبور خدمت کاران صاحل تپه و قبر اصلی وجود دارد که عقیده بر این بوده نگهبان شخص مهم و تپه در دنیای پس از مرگ باشند که خود آنها هم دارای گنج و دفینه خوبی هستند.

آشنایی با قبور سردابه ای در گنج یابی :

در گورهای سردابه ای معمولا لوازم زندگی و ابزار کار نهاده شده است علت این امر میتواند بر اساس اعتقاد به رستاخیز باشد؛ زیرا از دیرباز عده ای از اقوام باستانی به زنده شدن دوباره مردگان در روز رستاخیز با همان اجساد خاکی باور داشتند و قائل به معاد جسمانی بودند.

از این رو، آنان در حفظ اجساد مردگان خود نهایت کوشش را به کار میبردند و برای آن که مردگان پس از زنده شدن در روز واپسین، نیازها و احتیاجات زندگی خود را رفع نمایند اسباب و لوازم زندگی از قبیل خوراک، پوشاک، وسایل و ابزار کار را با جسد در سردابه مینهادند حتی برخی از ایشان پا را فراتر نهاده، اسبان، غلامان و کنیزان شخص مرده را زنده و یا پس از کشتن با او دفن میکردند تا در روز رستاخیز بتواند از آن ها استفاده کند در میان وسایل در این قبور میتوان به ابزارهای جنگی چون شمشیر و خنجر و نیزه های کوتاه و ظروف سفالی و غیر سفالی اشاره کرد.

توضیحاتی بر مبحث قبور باستانی

در زمان زرتشتیان به علت اینکه آتش و آفتاب را مظهر پاکی میدانستند بنابراین بعد از فوتشان آنها را در بلندترین نقطه از کوه رو به طلوع آفتاب دفن میکردند که اکثر این قبرها روی تپه هایی در بلندترین نقطه کوهها هستند و طلوع و غروب خورشید یک سره به آن قسمت میتابد.

قبر های باستانی در گنج یابی

هر شخص از نظر مقام و منزلتی که در آن دوره داشت در این تپه ها دفن میشد و افرادی که وضع مالی پائینی داشتند در پایین تپه دفن میشدند و همراه آنها فقط یک کوزه آب یا یک کوزه غذا در کنارش دفن میکردند چون آنها عقیده داشتند که روزی دوباره زنده میشوند برای همین حداقل کاری که میتوانستند انجام دهند گذاشتن آب و غذا بود و قشر دوم افرادی با وضعیت مالی متوسط بودند که در وسط تپه به خاک سپرده میشدند این افراد به خاطر برخورداری از وضعیتی بهتر نسبت به قشر فقیر و بی بضاعت در کنار آنها علاوه بر کوزه آب و غذا مقدا کمی از اموال آنها در کنارشان دفن میشد تا در موقعی که خودشان زنده شدند ثروتی برای زندگی مجدد خود داشته باشند.

و در آخر قشر سرمایه دار بودند که در قسمت بالایی تپه به خاک سپرده میشدند این افراد در موقع مرگشان هم طمع داشتند و حتی در کنار بعضی از این قبرها کنیزان و خادمانشان بعد از مرگ اربابشان زنده به گور می شدند تا در موقعی که فرد به زندگی برگشت به آنها سخت نگذرد و تمام اموال شخص همراه با او دفن می شد البته این مختص به سرمایه داران آن زمان بود و برای شاهزاده ها و پادشاهان پس از مرگشان برای آنها مقبره درست میکردند که معمولا مقبره اشراف زادگان را در کنار آتشکده ها بنا میکردند تا مردم هر روز برای آنها سر مزارشان هدایا تقدیم کنند.

برای این قبرها سنگی را به صورت ایستاده در بالای سر قبر قرار میدادند که با گذشت زمان و به خاطر نشست گرد و خاک بر روی آنها تقریبا غیر قابل شناسایی هستند و باید دقت کرد که هرجا سنگهایی به صورت ممتد و پشت در پشت هم قرار دارند قبرستان گبری ها می باشد.